De stuifduinen van Terschelling zijn inmiddels een bekende term onder de lokale bevolking.
Wanneer het eiland Terschelling per boot wordt benaderd, zijn de witte koppen van de stuifduinen al van ver te zien. De wind beweegt de duinen en hele begroeiing van planten en duinen verdwijnen soms gewoon onder het witte zand. Door het dynamische karakter van deze plek ziet het er geen twee keer hetzelfde uit. Daarom worden ze ook wel levende duinen genoemd. Veel plantensoorten die hier groeien zijn afhankelijk van het stuifzandkarakter van de duinen door het verschuiven van kalksteen door de wind. Daarnaast zorgt het bewegende zand ervoor dat het gras niet te hoog wordt, tot grote vreugde van de konijnen, die het jonge gras graag opeten.
